Op basis van een eerste blik lijken de foto's te gaan over vergankelijkheid. Dat verandert als je langer kijkt. De foto's lijken eerder te gaan over verledens die voortgaan in de tijd, waarbij de tand des tijds ze eerder scherper dan zachter maakt. Ze zijn niet meteen helder qua boodschap, waardoor ze om aandacht vragen en kunnen aanzetten tot dromen, al weet ik nooit goed welke kant ik op moet. Ze lijken veelal somber, maar je kunt er ook andere wegen mee inslaan omdat het ook kan aanzetten tot verlangen. De beelden slaan als het ware naar je terug, mogelijk door het spiegeleffect van veel foto's, waardoor het ook aanzet tot innerlijke reflectie. Het lukt veelal niet - als je langer kijkt - om buitenstaander te blijven.